16 Եւ ցՍառա ասէ. Ահա ետու հազար սատեր եղբօր քում, այն եղիցի քեզ ի պատիւ երեսաց քոց եւ ամենայն կանանց որ ընդ քեզ են. եւ զամենայն արդար խօսեսցիս՝՝։
Եւ եկաց յաղօթս Աբրահամ առ Աստուած. եւ բժշկեաց զԱբիմելէք եւ կին նորա եւ զաղախնայս նորա, եւ ծնանէին։
Ո՞չ ապաքէն նա ասաց ցիս, Քոյր իմ է, եւ սա ասաց ցիս, Եղբայր իմ է. եւ ես սրբութեամբ սրտի եւ արդարութեամբ ձեռաց արարի զայս։
Եւ ասէ ցծառայն. Ո՞վ է այրն որ գայ ի դաշտին ընդ առաջ մեր։ Եւ ասէ ծառայն. Նա է տէրն իմ. եւ նորա առեալ զձորձս արկաւ զիւրեւ։
Եւ պատուիրեաց Աբիմելէք ամենայն ժողովրդեան իւրում եւ ասէ. Ամենայն որ հարկանիցի ընդ այրդ ընդ այդ կամ ընդ կին դորա, մահու պարտական լիցի։
Որ սիրէ զխրատ՝ սիրէ զիմաստութիւն, եւ որ ատեայ զյանդիմանութիւն՝ անմիտ է։
Ի գինդ ոսկի սարդիոն պատուական յեռեալ, բան իմաստուն յունկնդիր լսելիս։
Լաւ է յայտնութիւն յանդիմանութեան քան զբարեկամութիւն ի ծածուկ։
Մատեաւ առ նա նաւապետն, եւ ասէ. Զի՞նչ է այդ՝ զի խորդասդ, արի կարդա զՏէր Աստուած քո. թերեւս ապրեցուսցէ՝՝ զմեզ Աստուած, եւ մի՛ կորիցուք։
Ես զոր սիրեմ յանդիմանեմ եւ խրատեմ. նախանձեա այժմ եւ ապաշխարեա։