13 Եւ եղեւ յորժամ եհան զիս Աստուած ի տանէ հօր իմոյ, եւ ես ասացի ցդա. Զայս արդարութիւն արասցես ընդ իս. յամենայն տեղիս ուր եւ երթիցուք, ասասջիր զինէն թէ Եղբայր իմ է։
Եւ ասէ Աստուած ցԱբրամ. Ել դու յերկրէ քումմէ եւ յազգէ քումմէ եւ ի տանէ հօր քո՝ յերկիր զոր ցուցից քեզ։
Եւ չուեաց Աբրամ, գնաց բնակեցաւ յանապատի՝՝։
Բայց արդարեւ քոյր իմ է ի հօրէ եւ ոչ ի մօրէ, եւ եղեւ ինձ կին։
Ո՞չ ապաքէն նա ասաց ցիս, Քոյր իմ է, եւ սա ասաց ցիս, Եղբայր իմ է. եւ ես սրբութեամբ սրտի եւ արդարութեամբ ձեռաց արարի զայս։
Երանի՛ զոր ընտրեցեր եւ ընկալար, եւ բնակեսցէ ի գաւիթս քո. լցցուք մեք ի բարութենէ տան քո, սուրբ է տաճար քո։
Եւ ասէ ցնա Պետրոս. Զի՞ է զի միաբանեցէք դուք փորձել զՀոգին Տեառն. ահա ոտքն որ թաղեցին զայրն քո ի դրանն՝ հանցեն եւ զքեզ։
Հաւատովք որ Աբրահամն կոչեցաւ՝՝ ունկնդիր եղեւ ելանել ի տեղին զոր առնլոց էր ի ժառանգութիւն. ել գնաց, եւ ոչ գիտէր յո՛վ երթիցէ։
Եւ ասէ ցնոսա Սաւուղ. Օրհնեալ էք դուք ի Տեառնէ, զի ցաւեաց ձեզ վասն իմ։