7 Եւ ստեղծ Տէր Աստուած զմարդն հող յերկրէ. եւ փչեաց յերեսս նորա շունչ կենդանի, եւ եղեւ մարդն հոգի կենդանի։
Եւ արար Աստուած զմարդն ի պատկեր իւր. ըստ պատկերի Աստուծոյ արար զնա, արու եւ էգ արար զնոսա։
Բայց աղբեւր ելանէր յերկրէ եւ ոռոգանէր զամենայն երեսս երկրի։
Քրտամբք երեսաց քոց կերիցես զհաց քո, մինչեւ դարձցիս յերկիր ուստի առար. զի հող էիր եւ ի հող դարձցիս։
Եւ եհան արձակեաց զնա Տէր Աստուած ի դրախտէ անտի փափկութեան՝ գործել զերկիր ուստի առաւ։
Ամենայն որ ունէր շունչ կենդանի յռնգունս իւր, եւ ամենայն որ ինչ էր ի վերայ ցամաքի՝ մեռաւ։
Եթէ տակաւին իցէ յիս շունչ իմ. եւ հոգի աստուածեղէն շուրջ զինեւ յռնգունս,
Հոգի աստուածեղէն է որ արար զիս, եւ շունչ Ամենակալի է որ ուսուցանէ զիս։
Կաց ըստ իս՝ եւ ես ըստ քեզ. ի կաւոյ կազմեալ ես եւ դու իբրեւ զիս, անդստին կազմեալ եմք։՝՝
Իսկ արդ զբնակեալս ի տունս կաւեղէնս, յորոց եւ ինքեանք ի նմին կաւոյ եմք, եհար զնոսա ըստ օրինակի ցեցոյ։
Ոչ եդի առաջի աչաց իմոց իրս անիրաւութեան, ոյք առնէին զուրացութիւն՝ ատեցի, ոչ մերձեցաւ առ իս։
Բուսուցեր զխոտ անասնոց, զդալարի ի ծառայութիւն մարդկան. հաներ զհաց յերկրէ.
Լոյս Տեառն շունչ մարդկան, որ քննէ զշտեմարանս սրտի։
Եւ դարձցի հողն յերկիր որպէս եւ էրն, եւ հոգին դարձցի առ Աստուած որ ետ զնա։
ժամանակ պատառելոյ, եւ ժամանակ կարկատելոյ. ժամանակ լռելոյ, եւ ժամանակ խօսելոյ.
Լռել ձեզ՝՝ ի մարդոյն յորում գոյ շունչ յռնգունս նորա. զի ընդ ո՞ւմ ումեք՝՝ համարեսցի նա։
Եւ արդ, Տէր, Հայր մեր դու ես. մեք կաւ, եւ դու Ստեղծիչ մեր, եւ գործք ձեռաց քոց ամենեքին մեք.
Հոգի երեսաց մերոց Տէր Քրիստոս, պատեցան զնովաւ յապականութեան իւրեանց, մինչդեռ մեք խորհէաք թէ ընդ հովանեաւ նորա նստցուք եւ կեցցուք՝՝ ի մէջ հեթանոսաց։
Այսպէս ասէ Տէր Տէր ցոսկերսդ ցայդոսիկ. Ահաւասիկ ես ածից ի վերայ ձեր շունչ կենդանի.
եւ տաց ի ձեզ ջիղս, եւ ածից ի վերայ ձեր մարմինս, եւ ձգեցից ի վերայ ձեր մորթ, եւ տաց զոգի իմ ի ձեզ, եւ լինիջիք կենդանի, եւ ծանիջիք թէ ես եմ Տէր։
Առած բանի Տեառն ի վերայ Իսրայելի։ Ասէ Տէր՝ որ ձգեաց զերկինս եւ արկ հիմունս երկրի, եւ հաստատէ զոգի մարդոյ ի նմա.
Անկան ի վերայ երեսաց իւրեանց եւ ասեն. Աստուած, Աստուած հոգւոց ամենայն մարմնոյ. եթէ մի մարդ մեղաւ, ի վերայ ամենայն ժողովրդե՞անդ գայցէ բարկութիւն Տեառն։
) Տեսցէ Տէր Աստուած հոգւոց ամենայն մարմնոյ այր ի վերայ ժողովրդեանս այսորիկ,
Եւ զայս իբրեւ ասաց, փչեաց ի նոսա եւ ասէ. Առէք Հոգի Սուրբ.
եւ ոչ ի ձեռաց մարդկան պաշտի իբրեւ կարօտ իմիք. նա տայ ամենայնի կեանս եւ շունչ եւ զամենայն ինչ։
Իսկ արդ դու ո՞վ ես, մարդ, որ պատասխանի տաս Աստուծոյ. միթէ ասիցէ՞ ստեղծուածն ցստեղծիչն թէ՝ Ընդէ՞ր այդպէս արարեր զիս։
այսպէս եւ գրեալ է. Եղեւ մարդն առաջին Ադամ ի շունչ կենդանի, երկրորդ Ադամ՝ ի հոգի կենդանարար։
Առաջին մարդն՝ յերկրէ հողեղէն, իսկ երկրորդ մարդն՝ Տէր յերկնից։
Այսուհետեւ ունիմք զգանձս զայս յամանս խեցեղէնս, զի առաւելութիւն զօրութեանն իցէ յԱստուծոյ, եւ ոչ ի մէնջ։
Քանզի գիտեմք զի եթէ երկրաւոր տաճար շինուածոյս մերոյ քակտեսցի, շինած յԱստուծոյ ունիմք՝ տաճար առանց ձեռագործի յաւիտենական, յերկինս։
Զի Ադամ նախ ստեղծաւ եւ ապա Եւա։
Զի եթէ ի մարմնաւոր հարցն մերոց զոր ունիմք խրատիչս՝ պատկառեմք, ո՜րչափ եւս առաւել հնազանդեսցուք Հօրն հոգւոց, եւ կեցցուք։