23 Եւ ասէ Ադամ. Այս այժմիկ ոսկր յոսկերաց իմոց եւ մարմին ի մարմնոյ իմմէ. սա կոչեսցի Կին, զի յառնէ իւրմէ առաւ։
Եւ ասէ ցնա Լաբան. Յոսկերացս իմոց եւ ի մարմնոցս իմոց ես դու։ Եւ էր ընդ նմա ամսօրեայ մի ժամանակ։
Եւ ցԱմեսայի ասասջիք. Ո՞չ ոսկր իմ եւ մարմին իմ ես դու, եւ արդ օն եւ օն արասցէ ինձ Աստուած եւ օն եւ օն յաւելցէ, եթէ ոչ իշխան զօրուն լինիցիս առաջի իմ զամենայն աւուրս փոխանակ Յովաբայ։
Եւ եկին ամենայն ցեղքն Իսրայելի առ Դաւիթ ի Քեբրոն, խօսեցան եւ ասեն. Ահաւասիկ ոսկերք քո եւ մարմինք քո եմք։
Խօսեցարուք յականջս ամենայն արանց Սիկիմացւոց. Ո՞ր լաւ իցէ ձեզ, իշխել ձեզ եւթանասո՞ւն արանց ամենայն որդւոցն Յերոբաաղայ, եթէ տիրել ձեզ առն միոջ. եւ յիշեցէք զի ոսկր ձեր եւ մարմին ձեր եմ ես։