Են իմ երկու դստերք որ զայր ոչ գիտեն, հանից զնոսա առ ձեզ, եւ արարէք ընդ նոսա որպէս հաճոյ իցէ ձեզ. բայց միայն արանցդ այդոցիկ մի՛ ինչ մեղ առնիցէք. որովհետեւ մտին ընդ յարկաւ գերանաց իմոց։
Եւ ասէ ցիս Տէր. Մի՛ թշնամանայցիք ընդ Մովաբացիսն եւ մի՛ գրգռիցէք ընդ նոսա պատերազմ. զի ոչ տաց ձեզ յերկրէն նոցա ի վիճակ. քանզի որդւոցն Ղովտայ ետու զՍէիր ի ժառանգութիւն։
Եւ ասէ Ադոնիբեզեկ. Եւթանասուն թագաւորք ծայրակտուրք ձեռօք եւ ոտիւք էին, որ քաղէին զփշրանս ի ներքոյ սեղանոյ իմոյ. արդ որպէս արարի, նոյնպէս հատոյց ինձ Աստուած։ Եւ ածին զնա յԵրուսաղէմ, եւ անդ մեռաւ։