29 Եւ եղեւ ի սատակել Տեառն զամենայն քաղաքսն շուրջ զբնակութեամբն՝՝ յիշեաց Աստուած զԱբրահամ, եւ եհան արձակեաց զՂովտ ի միջոյ կործանմանն, ի կործանել Տեառն զքաղաքսն յորս բնակեալ էր ի նոսա Ղովտ։
Եւ յիշեաց Աստուած զՆոյ եւ զամենայն գազանս եւ զամենայն անասունս եւ զամենայն թռչունս՝՝ որ էին ընդ նմա ի տապանի անդ. եւ ած Աստուած հողմ ի վերայ երկրի, եւ դադարեաց ջուրն։
Եւ ասեմ ցՂեւտացիսն որք էին սրբեալ, եւ գային պահէին զդրունսն, եւ սրբէին յաւուր շաբաթու. եւ յայնմ հետէ ոչ պղծեցին զշաբաթսն՝՝։ Եւ յայսմ ամենայնի յիշեսցէ զիս Աստուած, եւ խնայեսցէ յիս ըստ բազում ողորմութեան իւրում։
եւ այն արք՝՝ ի միջի նորա իցեն, կենդանի եմ ես, ասէ Ադոնայի Տէր, եթէ իցէ ուստերք նոցա եւ դստերք ապրեսցին. այլ ինքեանք ապրեսցին, եւ երկիրն եղիցի ի սատակումն։
Զի՞նչ անցուցից ընդ քեզ, Եփրեմ. այլ պաշտպան լինիցիմ քեզ, Իսրայէլ. զի՞նչ անցուցից ընդ քեզ. եդից զքեզ իբրեւ զԱդամա եւ իբրեւ զՍեբոյիմ. դարձաւ սիրտ իմ ի նոյն. յուզեցան խնամք՝՝ իմ։
այլ վասն սիրելոյ զձեզ Տեառն եւ պահելոյ զերդումնն զոր երդուաւ հարցն ձերոց՝ եհան զձեզ Տէր հզօր ձեռամբ եւ բարձր բազկաւ՝՝, եւ փրկեաց զձեզ ի տանէ ծառայութեան, ի ձեռաց փարաւոնի արքային Եգիպտացւոց։
Քանզի ոչ վասն արդարութեան քո եւ ոչ վասն անբծութեան սրտի քո մտանես ժառանգել զերկիր նոցա, այլ վասն անօրէնութեան ազգացն այնոցիկ Տէր Աստուած քո սատակեսցէ զնոսա յերեսաց քոց, եւ զի հաստատեսցէ զուխտն զոր երդուաւ Տէր հարցն մերոց Աբրահամու եւ Իսահակայ եւ Յակոբայ։