21 Եւ ասէ ցնա. Ահաւասիկ արարի մեծարանս երեսաց քոց եւ ի բանիդ յայդմիկ՝ չկործանել զքաղաքն վասն որոյ խօսեցար։
Եւ արարից զքեզ յազգ մեծ, եւ օրհնեցից զքեզ, եւ մեծացուցից զանուն քո. եւ եղիցես օրհնեալ։
Եթէ իցեն յիսուն արդար ի քաղաքի, կորուսանիցե՞ս զնոսա, եւ ո՞չ ներիցես ամենայն տեղեացն վասն յիսուն արդարոյն եթէ իցեն ի նմա։
Ահա քաղաքս այս մերձ է անկանել ի նա, որ է փոքրիկ, անդ ապրեցայց. (եւ չէ՞ փոքր,) եւ կեցցէ անձն իմ վասն քո՝՝։
Եւ արդ փութա զերծանել ի նա, զի ոչ կարեմ առնել իրս ինչ մինչեւ անկանիցիս անդր. վասն այնորիկ կոչեաց զանուն քաղաքին այնորիկ Սեգովր։
Ո՞չ ապաքէն եթէ ուղիղ մատուցանես, եւ ուղիղ ոչ բաժանես՝ մեղար. լուռ լեր, առ քեզ լիցի դարձ՝՝ նորա, եւ դու տիրեսցես նմա։
Բայց ողորմութիւն Տեառն յաւիտեանս յաւիտենից ի վերայ երկիւղածաց իւրոց, եւ արդարութիւն նորա յորդւոց մինչեւ յորդիս։
Ի վերայ իմ՝՝ ուրախ եղեն եւ ժողովեցան, ժողովեցան յիս տանջանք եւ ես ոչ ծանեայ. ցրուեցան եւ ոչ զղջացան։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Եւ զայդ եւս զքո բան զոր ասացեր՝ արարից. քանզի գտեր շնորհս առաջի իմ, եւ ճանաչեմ զքեզ քան զամենեսեան՝՝։
Այսպէս ասէ Տէր ժողովրդեանդ այդմիկ. Այնպէս սիրեցին շարժել զոտս իւրեանց եւ ոչ խնայեցին. եւ Աստուած ոչ հաճեցաւ ընդ նոսա. արդ յիշեսցէ զանիրաւութիւնս նոցա, եւ այց արասցէ մեղաց նոցա։
Զեղէգն ջախջախեալ ոչ փշրեսցէ, եւ զպատրոյկն առկայծեալ ոչ շիջուսցէ, մինչեւ հանցէ ի յաղթութիւն զդատաստանն.
Ասեմ ձեզ. Եթէ ոչ յարուցեալ տայցէ նմա վասն բարեկամութեանն, սակայն վասն ժտութեանն յարուցեալ տայցէ նմա զինչ եւ պիտոյ իցէ։
Ուստի պարտ իսկ էր նմա ամենայնիւ եղբարց նմանել, զի ողորմած լինիցի եւ հաւատարիմ քահանայապետ յաստուածակոյս կողմանէ անտի, առ ի քաւելոյ զմեղս ժողովրդեանն։
Եւ ա՛ռ Դաւիթ ի ձեռաց նորա զամենայն ինչ զոր եբեր նմա. եւ ասէ ցնա. Ել ի տուն քո խաղաղութեամբ. տես զի լուայ ձայնի քում, եւ ակն առի երեսաց քոց։