Եւ ասեմ. Վա՜յ է ինձ, ես այր տառապեալ զիա՜րդ կամս հիացեալ՝՝. զի մարդ եմ՝ եւ պիղծ շրթունս ունիմ եւ ի մէջ պղծաշուրթն ժողովրդեան բնակեալ եմ ես. եւ զՏէր զօրութեանց տեսի աչօք իմովք։
Եւ ասէ Գեդէոն ցԱստուած. Մի՛ բարկասցի ցասումն քո ինձ, եւ խօսեցայց դարձեալ միւսանգամ, եւ փորձեցից միւսանգամ գզաթուն. եւ եղիցի միւսանգամ ցամաքութիւն ի վերայ գզաթուն միայնոյ, եւ ի վերայ ամենայն երկրի եղիցի անձրեւ։