13 Եւ ասէ Տէր ցԱբրահամ. Զի՞ է զի ծիծաղեցաւ Սառա ընդ միտս իւր եւ ասէ, թէ Արդարեւ ծնանիցի՞մ, զի ահա ես պառաւեալ եմ։
Ծիծաղեցաւ Սառա ընդ միտս եւ ասէ. Որ ինչ ցայժմ ոչ եղեւ ինձ՝ ա՞րդ լինիցի՝՝. եւ տէր իմ ծերացեալ է։
Միթէ տկարանայցէ՞ առ ի յԱստուծոյ բան. ի ժամանակի յայսմիկ դարձայց առ քեզ ի սոյն աւուրս՝՝, եւ եղիցի Սառայի որդի։
Եւ ասէ Սառա. Ծաղր արար զիս Աստուած. զի որ եւ լսիցէ՝ ուրախ լինիցի ընդ իս։
Եւ ասէ. Ո՞վ պատմեսցէ Աբրահամու եթէ սնուցանէ մանուկ՝ Սառա. զի ծնայ որդի ի ծերութեան իմում։
եւ զի ոչ էր պիտոյ եթէ ոք վկայեսցէ վասն մարդոյ, զի ինքն իսկ գիտէր զինչ կրէր ի մարդն։