Ամբարձեալ զաչս իւր եւ ետես, եւ ահա արք երեք կային ի վերոյ քան զնա. եւ իբրեւ ետես, ընթացաւ ընդ առաջ նոցա ի դրանէ խորանին իւրոյ, եւ երկիր եպագ ի վերայ երկրի
Եւ ասէ ցնա. Ես եմ Աստուած հօր քո, Աստուած Աբրահամու եւ Աստուած Իսահակայ եւ Աստուած Յակոբայ։ Եւ դարձոյց Մովսէս զերեսս իւր, քանզի երկնչէր հայել առաջի Աստուծոյ՝՝։
իբրեւ տեսիլ աղեղանդ որ ձգի յամպս յաւուրս անձրեւաց, եւ այսպէս ահագին տեսիլ լուսոյ՝՝ շուրջ զնովաւ։ Այս տեսիլ՝ նմանութիւն փառացն Տեառն. իբրեւ տեսի՝ անկայ ի վերայ երեսաց իմոց, եւ լուայ բարբառ որ խօսէր ընդ իս՝
Եւ եղեւ ի կոտորելն զնոսա՝ հայեցայ եւ տեսի՝՝, եւ անկայ ի վերայ երեսաց իմոց, աղաղակեցի եւ ասեմ. Վա՜յ ինձ, Ադոնայի Տէր, ջնջե՞ս դու աւադիկ զմնացորդս տանդ Իսրայելի, ի հեղուլ զսրտմտութիւն քո ի վերայ Երուսաղեմի։
Եւ եղեւ ընդ ամբառնալ բոցոյն ի վերուստ ի սեղանոյն յերկինս՝ ամբարձաւ հրեշտակն Տեառն բոցով սեղանոյն, եւ Մանովէ եւ կին նորա հայէին. եւ անկան ի վերայ երեսաց իւրեանց յերկիր։