24 Եւ Աբրահամ էր ամաց իննսուն եւ ինունց ի ժամանակի յորում թլփատեաց զմարմին անթլփատութեան իւրոյ։
Եւ գնաց Աբրամ որպէս խօսեցաւ ընդ նմա Աստուած. երթայր ընդ նմա եւ Ղովտ. եւ Աբրամ էր ամաց եւթանասուն եւ հնգից յորժամ ել ի Խառանէ։
Եւ եղեւ Աբրամ ամաց իննսուն եւ ինունց. եւ երեւեցաւ Տէր Աստուած Աբրամու եւ ասէ ցնա. Ես եմ Աստուած քո. հաճոյ լեր՝՝ առաջի իմ, եւ լեր անարատ։
Թլփատեսցի ձեր ամենայն արու, եւ թլփատեսջիք զմարմին անթլփատութեան ձերոյ. եւ եղիցի նշանակ ուխտին ընդ իս եւ ընդ ձեզ։
Անկաւ Աբրահամ ի վերայ երեսաց իւրոց եւ ծիծաղեցաւ. եւ խօսեցաւ ի սրտի իւրում եւ ասէ, թէ՝ Հարիւրամենի՝ որդի՞ լինիցի, եւ Սառա՝ իննըսնամեայ ծնանիցի՞։
Եւ Աբրահամ եւ Սառա ծերացեալք էին եւ անցեալք զաւուրբք, եւ պակասեալ էր ի Սառայէ լինել ի կանանց օրինի։
Եւ Աբրահամ հարիւրամեան էր յորժամ եղեւ նմա Իսահակ որդի իւր։
Եւ նշանակ առ զթլփատութիւնն, կնիք արդարութեան հաւատոցն որ յանթլփատութենէ անտի. զի եղիցի նա հայր ամենայն հաւատացելոց որ յանթլփատութենէ անտի իցեն, առ ի համարելոյ եւ նոցա յարդարութիւն.