Եւ ասէ Սարա ցԱբրամ. Բուռն է ինձ ի քէն. ես ետու զաղախինն իմ ի գիրկս քո, եւ արդ իբրեւ ետես թէ յղացաւ, արհամարհեցայ ես յաչս նորա. դատ արասցէ Աստուած ընդ իս եւ ընդ քեզ։
Եւ եղեւ ի հպել տապանակին ի քաղաքն Դաւթի, եւ Մեղքող դուստր Սաւուղայ հայէր ընդ պատուհանն. եւ ետես զԴաւիթ արքայ զի կաքաւէր եւ նուագէր զնուագարանսն՝՝ առաջի Տեառն, անգոսնեաց զնա ի սրտի իւրում։
Զայս, եղբարք, առակեցի յանձն իմ եւ յԱպողոս վասն ձեր. զի ի մէնջ ուսջիք մի՛ ինչ առաւել քան զգրեալսն իմանալ, զի մի՛ այր քան զընկեր հպարտանայցէք ի վերայ ընկերին։