Եւ ասէ Սարա ցԱբրամ. Բուռն է ինձ ի քէն. ես ետու զաղախինն իմ ի գիրկս քո, եւ արդ իբրեւ ետես թէ յղացաւ, արհամարհեցայ ես յաչս նորա. դատ արասցէ Աստուած ընդ իս եւ ընդ քեզ։
Եւ որդւոց հարճիցն իւրոց որ էին Աբրահամու՝ ետ Աբրահամ պարգեւս, եւ արձակեաց զնոսա յԻսահակայ որդւոյ իւրոյ, մինչդեռ ինքն կենդանի էր, ընդ արեւելս՝ յերկիրն արեւելից։