Եւ նստէր ոմն երիտասարդ անուն Եւտիքոս ի վերայ պատուհանին, նիրհէր ի քուն թանձրութեան. ի խօսելն Պաւղոսի յաճախ, ընկղմեալ ի քնոյ անտի՝ անկաւ յերրորդ դստիկոնէն ի վայր, եւ բարձաւ մեռեալ։
Եւ ա՛ռ Դաւիթ զգեղարդն եւ զկուժ ջրոյն ի սնարից նորա, եւ գնացին յինքեանս. եւ ոչ ոք էր որ տեսանէր եւ ոչ որ գիտէր, եւ ոչ ոք էր որ յառնէր. զի ամենեքեան ի քուն էին, քանզի թմբրութիւն ի Տեառնէ անկաւ ի վերայ նոցա։