20 Եւ պատուէր ետ արանց վասն Աբրամու յուղարկել զնա եւ զկին նորա եւ զամենայն որ ինչ էր նորա, եւ զՂովտ ընդ նմա։՝՝
Ընդէ՞ր ասացեր թէ Քոյր իմ է, եւ առի զդա ինձ կնութեան. եւ արդ աւանիկ կին քո առաջի քո. առ եւ գնա ի բաց։
Եւ ել Աբրամ յԵգիպտոսէ՝ ինքն եւ կին իւր եւ ամենայն որ ինչ էր նորա, եւ Ղովտ ընդ նմա յանապատն։
Եւ արձակեաց Մովսէս զաներն իւր, եւ գնաց յերկիր իւր։
Որպէս սահանք ջրոց. նոյնպէս սիրտ թագաւորի ի ձեռս Աստուծոյ. ընդ որ կոյս կամի հայեցուցանել՝ դարձուցանէ զնա։