6 Հաղորդութիւն արասցէ աշակերտն վարդապետին յամենայն բարութիւնս։
Եւ զդիդրաքմայս անդրանկաց՝՝ որդւոց մերոց, եւ զանդրանիկս անասնոց մերոց՝ որպէս եւ գրեալ է յօրէնսն Մովսիսի՝ եւ զանդրանիկս առջառոց մերոց եւ հօտից բերցուք ի տուն Աստուծոյ մերոյ, քահանայից մերոց Ղեւտացւոց որք կան ի սպասու տան Տեառն.
Եւ կերիջիք զայն յամենայն տեղւոջ, դուք եւ տունք ձեր. զի վարձ ձեր է այն, փոխանակ պաշտամանցն ձերոց ի խորանին վկայութեան։
մի՛ պարկ ի ճանապարհ, եւ մի՛ երկուս հանդերձս, մի՛ կօշիկս, մի՛ ցուպ, զի արժանի է մշակն կերակրոյ իւրում։
զի ծանիցես զբանիցն որոց աշակերտեցար՝ զճշմարտութիւն։
Հաճոյ թուեցաւ, քանզի եւ պարտապան իսկ են նոցա. զի եթէ հոգեւորացն նոցա հաղորդ եղեն հեթանոսք, պարտին եւ մարմնաւորացն կցորդ լինել։
Զգոյշ լեր անձին քում, գուցէ թողուցուս զՂեւտացին զամենայն ժամանակս քո որչափ եւ կեցցես ի վերայ երկրին։
եւ դու՝՝ քարոզեա զբանն, հաս ի վերայ ժամու եւ տարաժամու, յանդիմանեա, սաստեա, մխիթարեա ամենայն երկայնմտութեամբ եւ վարդապետութեամբ։