Եւ ասէ ցնա Աբիսողոմ եղբայր նորա. Միթէ Ամո՞ն եղբայր քո եղեւ ընդ քեզ. եւ արդ, քոյր իմ, լուռ կաց, զի եղբայր քո է, մի՛ ածեր զմտաւ քով խօսել զբանդ զայդ։ Եւ նստաւ Թամար այրութեամբ ի տան Աբիսողոմայ եղբօր իւրոյ։
Եւ ասասցես ի սրտի քում. Ո՞ ծնաւ ինձ զսոսա. զի ես անզաւակ եւ այրի էի, պանդուխտ եւ արգելական. եւ զսոսա ինձ ո՞ սնոյց, զի ես միայն մնացեալ էի, եւ սոքա ո՞ւր էին։