13 եւ ոչ ոք էր ի ժողովրդեանն որ կարէր գիտել եւ լսել՝՝ զձայն ուրախութեանն. վասն զի ժողովուրդն աղաղակէր մեծաձայն, եւ լսելի լինէր ձայնն մինչեւ ի հեռուստ տեղիս։
Եւ բազումք ի քահանայիցն եւ յՂեւտացւոցն եւ յիշխանաց հայրապետացն, ի ծերոցն որոց տեսեալ էր զտաճարն Տեառն՝՝, եւ յայնժամ տեսին աչօք իւրեանց զհիմն նորա, լային մեծաձայն. եւ ժողովուրդքն ամենայն նշանակէին զուրախութիւն եւ բարձրացուցանէին՝՝ զձայնս իւրեանց.
Յաւուրսն յայնոսիկ եւ ի ժամանակին յայնմիկ, ասէ Տէր, եկեսցեն որդիքն Իսրայելի, ինքեանք եւ որդիքն Յուդայ ի միասին, շրջեսցին եւ լալով գայցեն առ Տէր՝՝ Աստուած իւրեանց խնդրեսցեն.