Եւ գնաց անտի, եւ եգիտ զՅովնադաբ որդի Ռեքաբայ ընդ առաջ իւր, եւ օրհնեաց զնա. եւ ասէ ցնա Յէու. Եթէ իցէ՞ սիրտ քո ուղիղ իբրեւ զսիրտ իմ ընդ սրտի քում։ Եւ ասէ Յովնադաբ. Է։ Եւ ասէ Յէու. Եթէ իցէ՝ տուր ցիս զձեռն քո։ Եւ ետ զձեռն իւր, եւ եհան զնա առ իւր ի կառսն.
իբրեւ գիտացին զշնորհսն որ տուեալ էին ինձ, Յակովբոս եւ Կեփաս եւ Յովհաննէս որ կարծեալ սիւնքն էին, ձեռն ետուն հաւանութեան ինձ եւ Բառնաբայ. զի մեք՝ ի հեթանոսս, եւ նոքա՝ ի թլփատութեանն.
Եւ արդ մի՛ խստացուցանէք զպարանոցս ձեր. տուք փառս Աստուծոյ՝՝, եւ մտէք ի սրբութիւնս նորա զոր սրբեաց յաւիտեան, եւ ծառայեցէք Տեառն Աստուծոյ ձերում, եւ դարձուսցէ ի ձէնջ զբարկութիւն սրտմտութեան իւրոյ։
եւ եղիցի յորժամ մեղանչիցէ եւ յանցանիցէ, հատուսցէ զյափշտակութիւնն զոր յափշտակեաց, կամ զվնասն զոր վնասեաց, կամ զաւանդն որ աւանդեցաւ նմա, կամ զկորուստն զոր եգիտ.