Եւ ասէ ցիս Տէր յաւուրս Յովսեայ արքայի. Տեսե՞ր զինչ գործեաց բնակիչդ Իսրայելի՝՝. գնաց առանձինն ի վերայ ամենայն լերանց բարձանց՝ եւ ի ներքոյ ամենայն անտառախիտ ծառոց, եւ անդ պոռնկեցաւ։
Եւ ամբարձին քերովբէքն զթեւս իւրեանց, եւ վերացան յերկրէ առաջի իմ. յելանելն նոցա եւ անիւքն զհետ նոցա, եւ կացին առաջի դրանդեաց դրան տանն Տեառն որ հայէր ընդ արեւելս, եւ փառքն Աստուծոյ Իսրայելի ի վերայ նոցա։
ի դնել ինձ զդրանդս իմ ի մէջ դրանդեաց նոցա, եւ զսեամս իմ առ սեամս նոցա. եւ արկին զպարիսպս նեղել՝՝ ընդ իս եւ ընդ նոսա, եւ պղծեցին զանուն իմ սուրբ անօրէնութեամբ իւրեանց զոր առնէին. եւ խորտակեցի զնոսա բարկութեամբ իմով եւ սպանմամբ՝՝։
Վասն այդորիկ կենդանի եմ ես, ասէ Ադոնայի Տէր, փոխանակ զի զսրբութիւնս իմ պղծեցեր ամենայն գարշելեօքն քովք, եւ ամենայն պղծալից պաշտամամբքն քովք, եւ ես մերժեցից զքեզ, եւ ոչ խնայեսցէ ի քեզ ակն իմ, եւ ոչ ողորմեցայց քեզ։