Վասն այդորիկ կենդանի եմ ես, ասէ Ադոնայի Տէր, փոխանակ զի զսրբութիւնս իմ պղծեցեր ամենայն գարշելեօքն քովք, եւ ամենայն պղծալից պաշտամամբքն քովք, եւ ես մերժեցից զքեզ, եւ ոչ խնայեսցէ ի քեզ ակն իմ, եւ ոչ ողորմեցայց քեզ։
Եւ եմոյծ զիս ի ներքին սրահ տանն Տեառն, եւ ահա ի վերայ դրաց տաճարին Տեառն ընդ սեղանն եւ ընդ վանդակն՝՝ իբրեւ արք քսանեւհինգ, որոց զթիկունս ի տաճարն Տեառն դարձուցեալ էր, եւ զերեսս ընդ արեւելս, եւ երկիր պագանէին արեգական։
Եւ ասէ ցիս. Որդի մարդոյ, տեսանե՞ս զինչ գործեն դոքա աստ, անօրէնութիւն մեծ տունդ Իսրայելի, հեռանալ ի սրբութեանց իմոց. դարձեալ՝ եւս մեծամեծս քան զայս տեսցես անօրէնութիւնս։