Մինչեւ յե՞րբ սուգ ունիցի երկիր, եւ խոտ ամենայն վայրի ցամաքեսցի. ի չարեաց բնակչաց երկրին ապականեցան անասուն եւ թռչուն. զի ասացին թէ՝ Ոչ տեսցէ Աստուած զճանապարհս մեր։
Պղծութիւն նորա առաջի ոտից իւրոց՝՝, եւ ոչ յիշեաց նա զյետինս իւր. իջոյց արտասուս մեծամեծս՝՝, եւ ոչ ոք էր որ մխիթարէր զնա. տես, Տէր, զտառապանս իմ, զի բարձրացան թշնամիք իմ ի վերայ իմ։
Եւ եղեւ մինչդեռ մարգարէանայի՝ մեռաւ Փաղտիա որդի Բանեայ. անկայ ի վերայ երեսաց իմոց, եւ ի ձայն մեծ աղաղակեցի, եւ ասեմ. Վա՜յ ինձ, վա՜յ ինձ, Ադոնայի Տէր, զի ի կատարած հասուցեր զմնացորդս Իսրայելի։
Եւ եղիցի թէ ասիցեն ցքեզ. Վասն է՞ր հեծես, ասասցես. Զի բօթ լուայ, եւ գալոց է. եւ բեկցին ամենայն սիրտք, եւ ամենայն ձեռք լքցին, եւ ցամաքեսցի ամենայն մարմին եւ ամենայն շունչ, եւ ամենայն երանք ապականեսցին գիջութեամբ՝՝. ահաւասիկ գայ եւ եղիցի, ասէ Տէր Տէր Աստուած՝՝։
Փոխանակ զի եղեր ի թշնամութիւն յաւիտենից, եւ դարանակալ նստէիր նենգութեամբ տանն Իսրայելի, ի ձեռն թշնամեաց սրոյ ի ժամանակի նեղութեան՝՝, ի ժամանակի անիրաւութեան յետին վախճանի,
Եւ դարձուցից ի սուգ զտօնս ձեր, եւ զամենայն երգս ձեր յողբս, եւ ածից ի վերայ ամենայն հասակաց քուրձ, եւ ի վերայ ամենայն գլխոց կնդութիւն. եւ արարից նմա իբրեւ սուգ սիրելւոյ, եւ որոց ընդ նմայն իցեն՝ իբրեւ օր ցաւոց՝՝։
Եւ ասէ. Զի՞նչ տեսանես, Ամովս։ Եւ ասեմ. Գործի հաւորսաց՝՝։ Եւ ասէ ցիս Տէր. Հասեալ է վախճան ի վերայ ժողովրդեան իմոյ Իսրայելի, եւ ոչ եւս յաւելցի անցուցանել զնովաւ։
Եւ յետ այնորիկ տեսի չորս հրեշտակս զի կային ի չորս անկիւնս երկրի, եւ ունէին զչորս հողմս երկրի, զի մի՛ շնչեսցէ հողմ ի վերայ երկրի եւ մի՛ ի ծովու եւ մի՛ ի ծառս։