14 ոչ վաճառեսցի ի նոցանէն, եւ ոչ չափեսցի, եւ ոչ առցի առաջին արդեանց՝՝ երկրին. զի սրբութիւն Տեառն է։
Զպտուղ կալոյ քո եւ զհնձանի մի՛ հատանիցես. զանդրանիկս որդւոց քոց ինձ տացես։
Զպտուղս առաջին արմտեաց քոց բերցես ի տուն Տեառն Աստուծոյ քո։ Եւ մի՛ եփեսցես զգառն ի կաթն մօր իւրոյ։
Եւ եղիցի նոցա պտուղ տուեալ ի պտղոյ՝՝ երկրին սրբութիւն սրբութեանցն, ի սահմանաց Ղեւտացւոցն։
Եւ Ղեւտացւոցն որ զհետ սահմանաց՝՝ քահանայիցն՝ իցէ յերկայնութիւն քսան եւ հինգ հազար, եւ ի լայնութիւն տասն հազար.
Եւ նուիրեսցէ զնոսա քահանայն նուէր՝՝ ընդ պանից առաջնոց արմտեացն յանդիման Տեառն հանդերձ երկու գառամբքն. սրբեսցին Տեառն, քահանային որ մատուցանիցէ զնոսա՝՝ եղիցին։
Եւ ի քաղաքս Ղեւտացւոց տունք որ ի քաղաքս կալուածոց նոցա իցեն՝ ընդ փրկանօք լինիցին հանապազ որ ի մէջ Ղեւտացւոցն իցէ՝՝։
Եւ ագարակքն զատուցեալք ի քաղաքս՝՝ նոցա՝ մի՛ վաճառեսցին. զի կալուած յաւիտենական է այն նոցա։
Ամենայն նուէր զոր նուիրեսցէ ոք Տեառն յամենայնէ որ ինչ իւր իցէ, ի մարդոյ մինչեւ յանասուն եւ յանդոյ մինչեւ ցկալուածս իւր, մի՛ դարձցի անդրէն՝՝ եւ մի՛ փրկեսցի. ամենայն նուէր՝ սուրբ սրբութեանց լիցի Տեառն։
Եւ ոչ այսչափ միայն, այլ եւ մեք իսկ որ զպտուղ Հոգւոյն ունիմք՝ անձամբ յանձինս մեր հեծեմք, որդեգրութեանն ակն կալեալ՝ փրկութեան մարմնոյ մերոյ։