քանզի մեղաք մեք եւ թագաւորք մեր եւ իշխանք եւ քահանայք եւ հարքն մեր, եւ ոչ արարաք զպատուիրանս քո, եւ ոչ հայեցաք յօրէնս քո եւ ի վկայութիւնս զոր եդիր առ մեզ.
զի մի՛ եւս մոլորեսցի տունն Իսրայելի յինէն, եւ զի մի՛ եւս պղծեսցին յամենայն յանցանս իւրեանց. եւ եղիցին ինձ ի ժողովուրդ, եւ ես եղէց նոցա յԱստուած, ասէ Ադոնայի Տէր։
Եւ քահանայք նորա անարգէին զօրէնս իմ եւ պղծէին զսրբութիւնս իմ. եւ զսուրբն ի պղծոյն ոչ ընտրէին, եւ զարատաւորն յանարատէ անտի ոչ զատուցանէին. եւ ի շաբաթուց իմոց ծածկէին զաչս իւրեանց, եւ զշաբաթս իմ պղծէին՝՝ ի միջի նոցա։
Փոխանակ զի էին նոքա սպասաւորք առաջի կռոցն նոցա, եւ եղեւ տանն Իսրայելի այն ի տանջանս՝՝ անիրաւութեան. վասն այնորիկ ամբարձի զձեռն իմ ի վերայ նոցա, ասէ Տէր Աստուած, եւ ընկալցին ըստ անօրէնութեան իւրեանց.
Եւ պաշտեսցէ Ղեւտացին ինքն զպաշտօն խորանին վկայութեան, եւ նոքա առցեն զմեղս նոցա. օրէն յաւիտենական յազգս իւրեանց. եւ մի՛ ժառանգեսցեն ժառանգութիւն ի մէջ որդւոցն Իսրայելի։