Եւ կոչեաց զսեղանն բանիւ Տեառն եւ ասէ. Սեղան, սեղան, այսպէս ասէ Տէր. Ահա որդի ծնցի տան Դաւթի՝ Յովսիա անուն նորա, եւ զոհեսցէ ի վերայ քո զքուրմս բարձանցդ որ զոհեն ի վերայ քո, եւ ոսկերս մարդկան այրեսցեն ի վերայ քո։
Եւ ասէ ցիս. Մարգարեաց, որդի մարդոյ, մարգարեաց ի վերայ շնչոյն՝՝, եւ ասասցես ցշունչն. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Եկ, շունչ, ի չորից հողմոց, եւ փչեա ի մեռեալս յայսոսիկ եւ կեցցեն։
Առ դու զգաւազանն, եւ եկեղեցացո զժողովուրդն դու եւ Ահարոն եղբայր քո. եւ բարբառեսջիք ի վերայ վիմին յանդիման նոցա, եւ տացէ զջուրս իւր. եւ հանջիք նոցա ջուր ի վիմէ անտի, եւ արբուսջիք ժողովրդեանն եւ անասնոց նոցա։
Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցնոսա. Ամէն ասեմ ձեզ. Եթէ ունիցիք հաւատս եւ ոչ երկմտիցէք, ոչ միայն զթզենւոյդ առնիցէք, այլ թէպէտ եւ լերինդ ասիցէք. Բարձիր եւ անկիր ի ծով, եղիցի։