3 Եւ ասէ ցիս. Որդի մարդոյ, իցէ՞ թէ կենդանի լինիցին ոսկերքդ այդոքիկ։ Եւ ասեմ. Տէր Տէր, դու գիտես զայդ։
Դու խոնարհեցուցանես որպէս վիրաւորս զամբարտաւանս, ի զօրութիւն բազկի քո ցրուեցեր զթշնամիս քո։
Զի այսպէս ասէ Տէր Տէր. Յորժամ տաց զքեզ քաղաքդ աւերակ՝ իբրեւ զքաղաքս որ բնաւ չիցեն բնակեալ, ի հանել ինձ ի վերայ քո զանդունդսն, եւ ծածկեսցեն զքեզ ջուրք բազումք.
եւ շրջեցոյց զիս շուրջ զոսկերօքն, եւ ահա բազում յոյժ էին ի վերայ երեսաց դաշտին, եւ ցամաքեալք յոյժ։
Զի որպէս Հայր յարուցանէ զմեռեալս եւ կենդանի առնէ, նոյնպէս եւ Որդի զորս կամի՝ կենդանի առնէ։
Զի՞նչ անհաւատ թուի ձեզ եթէ Աստուած զմեռեալս յարուցանէ։
որպէս եւ գրեալ է եթէ՝ Հայր ազգաց բազմաց արարի զքեզ, առաջի Աստուծոյ որում հաւատաց եթէ կենդանի առնէ զմեռեալս, եւ կոչէ զչգոյն իբրեւ զգոյ։
Այլ ասիցէ ոք. Զիա՞րդ յառնեն մեռեալք, կամ որո՞վ մարմնով գայցեն։
եւ ոչ խորհեցան ի միտ առնուլ զայս. արդ ընկալցին առ յապա ժամանակս՝՝։
Տեսէք, տեսէք զի ես եմ, եւ չիք այլ ոք՝՝ բաց յինէն. ես սպանանեմ եւ ես կեցուցանեմ, հարկանեմ եւ բժշկեմ, եւ ոչ ոք իցէ որ հանիցէ ի ձեռաց իմոց։
եդ ի մտի իւրում թէ եւ ի մեռելոց կարող է յարուցանել Աստուած. ուստի եւ յառակս իսկ ընկալաւ զնա։
Տէր մեռուցանէ եւ կեցուցանէ, իջուցանէ ի դժոխս եւ հանէ։