Եւ այս նոցա որ յինէն ուխտ, ասէ Տէր. Հոգին իմ որ է ի քեզ եւ բանք զոր ետու ի բերան քո՝ մի՛ պակասեսցեն ի բերանոյ քումմէ եւ ի բերանոյ զաւակի քո. եւ ի բերանոյ զաւակէ զաւակի քո, ասէ Տէր, յայսմհետէ մինչեւ յաւիտեան։
այլ այս է ուխտն զոր ուխտեցից տանդ Իսրայելի յետ աւուրցն այնոցիկ, ասէ Տէր. Տաց զօրէնս իմ ի միտս նոցա, եւ ի սիրտս նոցա գրեցից զնոսա. եւ եղէց նոցա յԱստուած, եւ նոքա եղիցին ինձ ի ժողովուրդ։
եւ նոքա ընկալցին զտանջանս իւրեանց վասն ամենայնի զոր արարին։ Եւ նկարեսցես զտունդ եւ զպատրաստութիւնդ իւր՝՝, եւ զել եւ զմուտ դորա եւ զկահ, եւ զամենայն հրամանս դորա եւ զամենայն օրէնս եւ զիրաւունս դորա ցուցցես նոցա, եւ գրեսցես առաջի նոցա. եւ պահեսցեն զամենայն իրաւունս եւ զհրամանս իմ՝՝, եւ արասցեն զնոսա։
Եւ հեղից ի վերայ տանն Դաւթի եւ ի վերայ բնակչաց Երուսաղեմի հոգի շնորհաց եւ գթութեան. եւ հայեսցին առ իս յոր խոցեցինն, եւ կոծեսցին ի վերայ նորա կոծ իբրեւ ի վերայ սիրելւոյ, եւ աշխարեսցեն աշխար իբրեւ ի վերայ անդրանկան։