Եւ ասասցես ցնոսա. Այսպէս ասէ Տէր. Ահա ես լնում զամենայն բնակիչս երկրիդ այդորիկ, եւ զթագաւորս որդիս Դաւթի որ նստին յաթոռ նորա, եւ զքահանայս եւ զմարգարէս, եւ զՅուդա՝՝ եւ զամենայն բնակիչս Երուսաղեմի արբեցութեամբ։
Եւ մոլորեցան խաշինքն իմ ընդ ամենայն լերինս եւ ընդ ամենայն բլուրս բարձունս, եւ ընդ ամենայն երեսս երկրի ցրուեցան խաշինքն իմ. եւ ոչ ոք էր որ խնդրէր, եւ ոչ այն որ դարձուցանէր։
Կենդանի եմ ես ասէ Ադոնայի Տէր Տէր, եթէ ոչ փոխանակ զի եղեն խաշինք իմ յաւար, եւ մատնեցան խաշինք իմ ի կերակուր գազանաց անապատի, վասն զի ոչ գոյին հովիւք, եւ ոչ խնդրեցին հովիւք զխաշինս իմ, եւ բուծին հովիւքն զանձինս իւրեանց, եւ զխաշինս իմ ոչ արածէին.