Բայց վասն հաւատացելոցն հեթանոսաց՝ մեք առաքեցաք որպէս ընտրեցաք, մի՛ ինչ այնպիսի պահել նոցա. բայց միայն զգուշանալ նոցա ի կռոց զոհելոյ եւ յարենէ եւ ի հեղձուցելոյ եւ ի պոռնկութենէ։
Եւ մի՛ հայեցեալ ընդ երկինս տեսանիցես զարեգակն եւ զլուսին եւ զաստեղս եւ զամենայն զարդ երկնից, եւ մոլորեալ երկիր պագանիցես նոցա եւ պաշտիցես զնոսա, զոր բաժանեաց Տէր Աստուած ամենայն ազգաց որ ի ներքոյ երկնից։
Եւ անձն որ մերձեսցի յամենայն իրս պղծութեան, ի պղծութիւնս մարդոյ կամ յանասնոց պղծոց, կամ յամենայն գարշելիս պիղծս, եւ կերիցէ ի մսոյ զոհին փրկութեան որ իցէ Տեառն, կորիցէ անձն այն ի ժողովրդենէ իւրմէ։
եւ ասասցես. Այսպէս ասէ Տէր Տէր Աստուած՝՝. Ո՛ քաղաք, որ հեղու զարիւն ի միջի իւրում, ի հասանել ժամանակի իւրոյ. եւ խորհի խորհուրդ զանձնէ՝ պղծել զանձն իւր յարիւնս նոցա։