2 Որդի մարդոյ, խօսեաց ընդ որդիս ժողովրդեան քո, եւ ասասցես ցնոսա. Երկիր մի՝ յորոյ վերայ ածիցեմ ես սուր, եւ առնուցուն ազգք երկրին այր մի յինքեանց, եւ կացուցանիցեն զնա դէտ,
Ի վերայ պարսպացն Բաբելոնի կանգնեցէք նշան, կացուցէք պահապանս, զարթուցէք զառաջապահս, պատրաստեցէք զզէնս. զի ձեռն ի գործ արար, եւ արասցէ Տէր՝՝ զոր ինչ խօսեցաւ ի վերայ բնակչացն Բաբելոնի։
Այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր. Եւ եթէ զչորեսին իսկ զանհնարին վրէժսն արձակեցից, զսուր եւ զսով եւ զգազանս չարս եւ զմահ ի վերայ Երուսաղեմի՝ սատակել ի նմանէ զմարդ եւ զանասուն,
Եւ յորժամ խօսիցիմ ընդ քեզ, բացից զբերան քո, եւ ասասցես ցնոսա. Այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր Տէր. Որ լսելոցն իցէ՝ լուիցէ, եւ որ արհամարհելոցն իցէ՝ արհամարհեսցէ. քանզի տուն դառնացողաց են։
Եւ դու, որդի մարդոյ, ասա ցորդիս ժողովրդեան քո. Արդարութիւն արդարոյն ոչ փրկեսցէ զնա՝ յաւուր յորում մոլորեսցի, եւ անօրէնութիւն անօրինին ոչ չարչարեսցէ զնա՝ յաւուր յորում դառնայցէ յամենայն անօրէնութենէ՝՝ իւրմէ. եւ արդարն ոչ կարասցէ ապրել յաւուր մեղաց իւրոց։
Եւ դու, որդի մարդոյ, որդիք ժողովրդեան քո շրջին քրթմնջեն զքէն առ պարսպօքն եւ ի դրունս ապարանիցն, եւ ասեն մի ցմի՝ այր ցեղբայր իւր. Ժողովեսցուք երթիցուք լուիցուք զպատգամսն որ ելին ի Տեառնէ։
եւ ասասցես. Լերինք Իսրայելի, լուարուք զպատգամս Ադոնայի Տեառն. այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր ցլերինս եւ ցբլուրս եւ ցձորս եւ ցդաշտս. Ահաւադիկ ես ածեմ ի վերայ ձեր սուր, եւ ապականեսցին բարձունք՝՝ ձեր.
Զարթիր, սուր, ի վերայ Հովուի իմոյ, եւ ի վերայ առն ընկերի նորա, ասէ Տէր ամենակալ. հարից զՀովիւն եւ ցրուեսցին խաշինքն, եւ դարձուցից զձեռն իմ ի վերայ հովուաց։