Եւ ասէ Սաւուղ ցկապարճակիրն իւր. Ձգեա զսուր քո եւ խոցեա զիս դովաւ, մի՛ գուցէ եկեսցեն անթլփատքն այնոքիկ եւ խաղասցեն ինեւ։ Եւ ոչ կամեցաւ կապարճակիրն նորա, վասն զի երկեաւ յոյժ. եւ ա՛ռ Սաւուղ զսուրն, եւ անկաւ ի վերայ նորա։
Անդ Եղամ, եւ ամենայն զօրութիւն նորա շուրջ զգերեզմանաւ նորա. ամենեքին վիրաւորք անկեալք ի սրոյ՝ իջին անթլփատք ի խորս երկրի, որ ետուն զահ իւրեանց յերկրին կենդանութեան, եւ ընկալան զտանջանս իւրեանց ընդ իջեալսն ի խորխորատ
մուծանել ձեզ զորդիս այլազգիս՝ անթլփատս սրտիւ եւ անթլփատս մարմնով՝ լինել ի սրբութիւնս իմ, եւ պղծել զնոսա, ի մատուցանել ձեզ զհացդ իմ ճարպով եւ արեամբ, եւ անցանէք զուխտիւ իմով ամենայն անօրէնութեամբք ձերովք։
Վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր Աստուած՝՝. Ամենայն որդի օտարածին՝ անթլփատ սրտիւ եւ անթլփատ մարմնով՝ մի՛ մտցէ ի սրբութիւնս իմ յամենայն որդւոց այլազգեացն որ իցեն ի տանդ Իսրայելի։
