ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵԶԵԿԻԵԼԻ 31:8 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)

⁸ Սարդն եւ սարոյն եւ նոճ ի դրախտին Աստուծոյ՝ ոչ հաւասարեցին շառաւիղաց նորա, մայրքն եւ սօսոյք ոչ՝՝ նմանեցին ոստոց նորա. ամենայն փայտ ի դրախտին Աստուծոյ ոչ նմանեցին նմա գեղեցկութեամբ.

ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵԶԵԿԻԵԼԻ 31:8 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ԾՆՈՒՆԴՔ 13:10

Ամբարձ Ղովտ զաչս իւր եւ ետես զամենայն կողմանս Յորդանանու, զի ամենայն յուռթի էր, մինչչեւ կործանեալ էր Աստուծոյ զՍոդոմ եւ զԳոմոր, իբրեւ զդրախտն Աստուծոյ էր եւ իբրեւ զերկիրն Եգիպտացւոց՝ մինչեւ ի գալ ի Սեգովր։

ԳԻՐՔ ՍԱՂՄՈՍԱՑ 80:10

Մի՛ եւս եղիցին քեզ աստուածք առժամայնք եւ մի՛ երկիր պագանիցես դու աստուծոյ օտարի։

Երգ Երգոց 5:15

սրունք նորա սիւնք մարմարեայք հաստատեալք ի վերայ ոսկի խարսխաց. տեսիլ նորա որպէս զընտիր եղեւնափայտից Լիբանանու։

ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵՍԱՅԵԱՅ 51:3

Եւ արդ մխիթարեցից զքեզ, Սիոն, եւ մխիթարեցից զամենայն զաւերակս նորա. եւ արարից զամենայն աւերակս նորա իբրեւ զդրախտ, եւ զկողմն արեւմտից՝՝ իբրեւ զդրախտ Տեառն. ուրախութիւն եւ ցնծութիւն գտցեն ի նմա, խոստովանութիւն եւ ձայն օրհնութեան։

ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵԶԵԿԻԵԼԻ 28:13

ի գրգանս դրախտին Աստուծոյ եղեր, եւ զամենայն ականս պատուականս ի քեզ կապեցեր. զսարդիոնն եւ զտպազիոն եւ զզմրուխտ եւ զկարկեհան եւ զշափիղայ եւ զյասպիսն, զարծաթ եւ զոսկի,՝՝ եւ զգոճազմն, զակատն, զմեղեսիկն, զոսկեքարն, զբիւրեղն, զեղնգնաքարն. եւ ոսկւով լցուցեր զգանձս քո, եւ զշտեմարանս քո ի քեզ,՝՝ յօրէ յորմէ հաստատեցար եւ հանդերձեցար

ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵԶԵԿԻԵԼԻ 31:16

Ի ձայնէ կործանման նորա դղրդեցան ազգք՝՝, յորժամ իջուցի զնա ի դժոխս ընդ իջեալսն ի գուբ. եւ մխիթարեցին զնա ի սանդարամետսն ամենայն ծառք փափկութեան, եւ՝՝ ընտիր ընտիր գեղեցիկքն Լիբանանու որ էին ջրարբիք։

ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵԶԵԿԻԵԼԻ 31:18

Ո՞ւմ նմանեցար զօրութեամբ եւ՝՝ փառօք եւ մեծութեամբ՝ ի ծառս փափկութեան. էջ եւ զիջիր հանդերձ ծառովք փափկութեան քո՝՝ ի խորս երկրի, ի մէջ անթլփատից ննջեցելոց ընդ վիրաւորս սրոյ. սոյնպէս փարաւոն եւ ամենայն բազմութիւն զօրութեան իւրոյ, ասէ Տէր Տէր։

ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵԶԵԿԻԵԼԻ 31:3

Ահաւանիկ Ասուր իբրեւ նոճ մի ի Լիբանան գեղեցիկ շառաւիղօք եւ խիտ ոստովք եւ բարձր մեծութեամբ, ի մէջ ամպոց՝՝ եղեւ գլուխ նորա.

ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵԶԵԿԻԵԼԻ 31:7

Եւ եղեւ գեղեցիկ բարձրութեամբ իւրով՝ վասն երկայնութեան ոստոց իւրոց, զի եղեն արմատք նորա ի ջուրս բազումս։

ՍՐԲՈՅՆ ՅՈՎՀԱՆՆՈՒ ԱՌԱՔԵԼՈՅ ԵՒ ԱՍՏՈՒԱԾԱԲԱՆ ԱՒԵՏԱՐԱՆՉԻ՝՝ 2:7

Որ ունի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ զինչ ասէ Հոգին առ եկեղեցիս. Որ յաղթէն, տաց նմա ուտել ի փայտէն կենաց որ է ի մէջ դրախտին Աստուծոյ։