Զի՞ ի ձեռն հրեշտակաց նախատեցեր զՏէր. դու ասէիր թէ՝ Բազմութեամբ կառաց իմոց ելի ի բարձրութիւն լերանց, եւ ի ծագս Լիբանանու. եւ կոտորեցի զբարձրութիւն մայրից նորա, եւ զգեղեցկութիւն նոճից նորա, եւ մտի ի բարձրութիւն կողմանց անտառին.
Եւ եղիցի իբրեւ զծառ զուարճացեալ ի գնացս ջուրց. եւ ընդ գնացս ջուրց ձգտեցուսցէ զարմատս իւր, եւ մի՛ երկիցէ յորժամ հասանիցէ տօթ. եւ եղիցի ստեղն նորա անտառացեալ շուրջ զնովաւ՝՝. յամէ երաշտութեան մի՛ երկիցէ, եւ մի՛ կասեսցէ ի տալոյ զպտուղ։
Վասն այնորիկ՝՝ այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր. Եւ առից ես յընտիր ընտիր մայրից բարձուանդակին, եւ տաց ես ի գլխոյ շառաւիղացն նորա ի սիրտս նոցա. քշտեցից՝՝ եւ տնկեցից ի լերինն բարձու,
Ի ձայնէ կործանման նորա դղրդեցան ազգք՝՝, յորժամ իջուցի զնա ի դժոխս ընդ իջեալսն ի գուբ. եւ մխիթարեցին զնա ի սանդարամետսն ամենայն ծառք փափկութեան, եւ՝՝ ընտիր ընտիր գեղեցիկքն Լիբանանու որ էին ջրարբիք։
Ի շառաւիղս նորա բնակեցին ամենայն թռչունք երկնից, եւ ի ներքոյ ոստոցն նորա ծնան ամենայն գազանք դաշտի, եւ ընդ հովանեաւ նորա բնակեցին ամենայն բազմութիւնք ազգաց։
Սարդն եւ սարոյն եւ նոճ ի դրախտին Աստուծոյ՝ ոչ հաւասարեցին շառաւիղաց նորա, մայրքն եւ սօսոյք ոչ՝՝ նմանեցին ոստոց նորա. ամենայն փայտ ի դրախտին Աստուծոյ ոչ նմանեցին նմա գեղեցկութեամբ.
Եւ ասէ դժնիկ ցծառս. Թէ արդարեւ օծանիցէք զիս թագաւորել ի վերայ ձեր, եկայք ծածկեցարուք ընդ հովանեաւ իմով, եթէ ոչ, ելանիցէ հուր ի դժնկէ աստի, եւ կերիցէ զեղեւնափայտս Լիբանանու։