եւ ասասցես. Այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր. Ահաւասիկ ես ի վերայ քո, Ծայդան, եւ փառաւորեցայց ես ի քեզ. եւ ծանիցես թէ ես եմ Տէր՝ յառնել ինձ ի քեզ դատաստանս, եւ սուրբ եղէց ես ի քեզ։
Եւ եղիցես հեծեծելի եւ եղկելի, ծաղր եւ երեւոյթ ի մէջ ազգացն որ շուրջ զքեւ իցեն, յառնել ինձ ի քեզ դատաստանս բարկութեամբ եւ սրտմտութեամբ եւ վրէժխնդրութեամբ ցասման. ես Տէր խօսեցայ։
Եւ եկն մի ոմն յեւթն հրեշտակացն որք ունէին զեւթն սկաւառակսն, խօսեցաւ ընդ իս եւ ասէ. Եկ այսր, եւ ցուցից քեզ զդատաստանս մեծ պոռնկին որ նստի ի վերայ ջուրց բազմաց.