Բայց ես ահաւադիկ եդի զքեզ այսօր իբրեւ զքաղաք ամուր եւ իբրեւ զսիւն երկաթի եւ իբրեւ զպարիսպ պղնձի ամուր՝ ամենայն՝՝ թագաւորաց Հրէաստանի եւ իշխանաց նորա եւ քահանայից նորա եւ ժողովրդեան երկրին։
Տէր, աչք քո ի հաւատս՝՝. տանջեցեր զնոսա, եւ նոցա ոչ ցաւեաց. վախճանեցեր զնոսա, եւ ոչ կամեցան ընդունել զխրատ. կարծրացուցին զերեսս իւրեանց քան զվէմ, եւ ոչ կամեցան դառնալ։