Ի բազմութենէ վաճառաց քոց լցեր զշտեմարանս քո անիրաւութեամբք, մեղար եւ վիրաւորեցար. ի լեռնէն Աստուծոյ իջոյց զքեզ քերովբն՝՝ վարսաւոր, ի միջոյ հրեղէն վիմացն։
Եւ արկցեն հող ի վերայ գլխոց իւրեանց, եւ գուժալով ձայնիւ մեծաւ, լալով եւ սգալով ասասցեն, Վա՜յ, վա՜յ, քաղաք մեծ, որով ամենեքեան մեծանայաք՝ որք ունէաք զնաւս ի ծովս վասն պատուականութեան քո, զի՞ ի միում ժամու ապականեալ կործանեցար՝՝։
Վասն զի ի բարկութենէ գինւոյ պոռնկութեան նորա արբին ամենայն ազգք, եւ թագաւորք երկրի որ ընդ նմա պոռնկեցան. եւ վաճառականք երկրի ի նորա զօրութեանն յօրանալոյ մեծացան։