Ձեզ ասեմ, ձեզ ասեմ, անցաւորք ճանապարհաց, դարձայք հայեցարուք եւ տեսէք, թէ իցե՞ն երբեք ցաւք ըստ ցաւոց լեալ՝ որ ի վերայ իմ հասին. բարբառեցաւ յիս Տէր, եւ կորացոյց զիս՝՝ յաւուր բարկութեան սրտմտութեան իւրոյ։
Եւ աւար առցէ զզօրութիւնս քո, եւ կողոպտեսցէ զինչս քո, եւ կործանեսցէ զպարիսպս քո, եւ զցանկալի ապարանս քո տապալեսցէ, եւ զքարինս եւ զփայտս եւ զհողն ի ծովն ամասցէ։
ողբս առցեն ի վերայ քո եւ ասասցեն. Զիա՜րդ կորեար, քակտեցար ի մէջ ծովու, քաղաքդ հոյակապ, որ եղեր զօրացեալ ի մէջ ծովու՝ դու եւ բնակիչ քո, որ զարհուրեցուցանէիր զամենայն բնակիչս քո։