Վասն այսորիկ այսպէս ասէ Տէր. Ահա զբարկութիւն եւ զսրտմտութիւն իմ հեղից ի վերայ տեղւոյդ այդորիկ, ի վերայ մարդոյ եւ անասնոյ, եւ ի վերայ փայտի ագարակի, եւ ի վերայ արդեանց երկրի, բորբոքեսցի եւ ոչ շիջցի։
Կոծ առէք ի վերայ լերանց, եւ ձայնս ի վերայ բլրոց անապատի. ողբացէք, քանզի պակասեցին առ ի չգոյէ մարդկան անցաւորաց, եւ ոչ լուան զձայնս ստացուածոց՝՝. ի թռչնոց երկնից մինչեւ ցանասունս յիմարեցան եւ՝՝ գնացին։
ողբս առցեն ի վերայ քո եւ ասասցեն. Զիա՜րդ կորեար, քակտեցար ի մէջ ծովու, քաղաքդ հոյակապ, որ եղեր զօրացեալ ի մէջ ծովու՝ դու եւ բնակիչ քո, որ զարհուրեցուցանէիր զամենայն բնակիչս քո։
Որդի մարդոյ, ողբս առ ի վերայ փարաւոնի արքային Եգիպտացւոց եւ ասասցես ցնա. Առիւծացար ի մէջ ազգաց, եւ նմանեցար վիշապի՝՝ ի մէջ ծովու, եւ ոգորէիր ընդ գետս քո, եւ առ սմբակ պղտորէիր զջուրսն, եւ առաթուր կոխան առնէիր զգետս քո։
Վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր Աստուած ամենակալ՝՝. Յամենայն հրապարակս կոծ. եւ յամենայն ճանապարհս ասասցի Վա՜յ, վա՜յ, կոչեսցի մշակ ի սուգ եւ ի կոծ եւ ի ձայնարկուս.