Եւ թողից ի վերայ նոցա նշան, եւ առաքեցից ի նոցանէ փրկեալս յազգս, ի Թարսիս եւ ի Փուղ եւ ի Ղուդ եւ ի Մոսոք՝՝ եւ ի Թոբէլ, եւ յԵլլադա եւ ի կղզիս հեռաւորս որոց չիցէ լուեալ զանուն իմ, եւ ոչ տեսեալ զփառս իմ. եւ պատմեսցեն զփառս իմ եւ զանուն իմ՝՝ ի մէջ ազգաց։
ողբս առցեն ի վերայ քո եւ ասասցեն. Զիա՜րդ կորեար, քակտեցար ի մէջ ծովու, քաղաքդ հոյակապ, որ եղեր զօրացեալ ի մէջ ծովու՝ դու եւ բնակիչ քո, որ զարհուրեցուցանէիր զամենայն բնակիչս քո։