Եւ արար յԵրուսաղէմ մենքենայս արուեստից ճարտարութեան՝ լինել ի վերայ պարսպաց եւ ի վերայ անկեանց, ձգել նետս եւ քարինս մեծամեծս։ Եւ լսելի եղեւ պատրաստութիւն նորա մինչեւ ի հեռաստան. վասն զի սքանչելի էր նա յօգնել մինչեւ զօրացաւ։
Ընդ աջմէ իւրմէ ելին նմա հմայքն ի վերայ Երուսաղեմի, արկանել պատնէշ, բերանալիր գոչել, բարձրացուցանել զձայն աղաղակի. արկանել խից ի վերայ դրանց նորա, եւ արկանել հող եւ շինել նետակալս։
Եւ ի բազմութենէ հեծելոց նորա ծածկեսցէ զքեզ փոշի նոցա, ի ձայնէ հեծելոց եւ յանուոց կառաց նոցա շարժեսցին պարիսպք քո ի մտանելն նորա ի դրունս քո, որպէս որ մտանիցէ ի դաշտէ ի քաղաք՝՝։