Եւ Եղիսէ դարձաւ ի Գաղգաղա. եւ սով էր յերկրին, եւ որդիք մարգարէիցն նստէին առաջի նորա. եւ ասէ Եղիսէ ցպատանեակն իւր. Կառո դու զսանն մեծ, եւ եփեա եփոյ որդւոց մարգարէիցդ։
Որդի մարդոյ, ասա ցտունդ Իսրայելի՝ տուն՝՝ դառնացողաց. Ո՞չ գիտէք զինչ է այդ զոր ասացիդ. յորժամ եկեսցէ՝՝ թագաւորն Բաբելացւոց յԵրուսաղէմ, առցէ զթագաւոր նորա եւ զիշխանս, տարցի՝՝ զնոսա առ ինքն ի Բաբելոն։
Եւ դու, որդի մարդոյ, մի՛ երկնչիցիս ի նոցանէ, եւ մի՛ զանգիտիցես յերեսաց նոցա. զի զայրանալով զայրասցին եւ յարիցեն ի վերայ քո, զի՝՝ ի մէջ կարճաց բնակեալ ես դու. մի՛ երկնչիցիս ի բանից նոցա եւ յերեսաց նոցա մի՛ զանգիտիցես, զի տուն դառնացողաց են։
Վասն այնորիկ այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր. Ո՛վ քաղաք արեանց, կաթսայ լի ժանգով, եւ ժանգն ի նմանէ ոչ պարզեցաւ. անդամ անդամ եհան ի նմանէ՝՝, եւ վիճակ ոչ անկաւ ի վերայ նորա.
Յաւուր յայնմիկ առից ի վերայ ձեր առակ. ողբասցեն ողբս ձայնիւ, եւ ասասցեն. Թշուառութեամբ թշուառացաք։ Մասն ժողովրդեան իմոյ լարով չափեցաւ, եւ ոչ ոք էր որ արգելոյր զնա դարձուցանել. անդք մեր բաժանեցան՝՝։