զի առնելով արասցուք զամենայն բան որ ելանէ ի բերանոյ մերմէ, արկանել խունկս տիկնոջն երկնից եւ նուիրել նմա նուէրս, որպէս արարաք մեք եւ հարքն մեր եւ թագաւորքն մեր եւ իշխանքն մեր՝ ի քաղաքս Յուդայ եւ արտաքոյ Երուսաղեմի, եւ էաք հացալիցք եւ փափկացեալք, եւ չար ինչ ոչ տեսանէաք։
Եւ դէմ յանդիման սրբութեանցն տեսիլ՝ իբրեւ նմանութիւն փայտեղէն սեղանոյ՝՝, երեք կանգուն ի բարձրութիւն, եւ երկու կանգուն յերկայնութիւն, եւ երկու կանգուն ի լայնութիւն. եւ եղջեւրք ի նմա. եւ յատակքն նորա եւ որմք՝՝ փայտեղէնք. եւ ասէ ցիս. Այս է սեղան երեսաց Տեառն։
Եւ ծանիցեն թէ ես եմ Տէր, յորժամ անկցին վիրաւորքն ձեր ի մէջ կռոցն ձերոց, շուրջ զսեղանովքն ձերովք, ի վերայ ամենայն բլրոցն բարձանց եւ յամենայն գլուխս լերանց, եւ ի ներքոյ ամենայն վարսաւոր ծառոց, եւ ի ներքոյ ամենայն ամուր կաղնեաց՝ ուր արկանէին խունկս ամենայն կռոցն իւրեանց։