Քանզի եւ նա այր զօրութեան է, որոյ սիրտն իբրեւ զսիրտ առիւծու, հաշելով հաշիցի. զի գիտէ ամենայն Իսրայէլ թէ զօրաւոր է հայր քո, եւ որդիք զօրութեան որ ընդ նմայն են։
Ապա թէ ոչ լուիցէք ինձ սրբել զօրն շաբաթուց, չբառնալ բերինս եւ մտանել ընդ դրունս Երուսաղեմի յաւուր շաբաթուց, վառեցից հուր ի դրունս նորա, եւ կերիցէ շուրջ զԵրուսաղեմաւ՝՝, եւ մի՛ շիջցի։
Զի մոռացաւ զիս ժողովուրդ իմ, տարապարտուց արկին խունկս. եւ տկարասցին ի ճանապարհս իւրեանց ի վիճակս յաւիտենից, ելանել ի շաւիղս, ուր ոչ իցէ ճանապարհ գնալոյ՝՝,
եւ ասասցես ցանտառն Նագեբայ. Լուր զպատգամս Տեառն. այսպէս ասէ Տէր Տէր Աստուած. Ահաւասիկ ես հարից զքէն հուր, եւ կերիցէ ի քեզ զամենայն փայտ դալար եւ զամենայն փայտ չոր, եւ ոչ շիջցի բոցն բորբոքեալ, եւ այրեսցին ի նմա ամենայն դէմք յարեւելից մինչեւ ի հիւսիսի։
Եւ դու, որդի մարդոյ, պատրաստեա դու քեզ երկուս ճանապարհս, մտանել սրոյ արքային Բաբելացւոց, զի ի միոջէ աշխարհէ ելցեն երկու առաջք. եւ ձեռն պատրաստել ի գլուխ ճանապարհի քաղաքին. ի սկզբան ճանապարհին կարգեսցիս։
Ընդ աջմէ իւրմէ ելին նմա հմայքն ի վերայ Երուսաղեմի, արկանել պատնէշ, բերանալիր գոչել, բարձրացուցանել զձայն աղաղակի. արկանել խից ի վերայ դրանց նորա, եւ արկանել հող եւ շինել նետակալս։
Եւ դու, որդի մարդոյ, մարգարեաց եւ ասասցես. Այսպէս ասէ Տէր Տէր Աստուած՝ ցորդիսն Ամոնայ, եւ վասն նախատանացն նոցա, ասասցես. Սուր՝ սուր հանեալ ի սպանումն, մերկացեալ ի վախճան։
Եւ եղիցի թէ ասիցեն ցքեզ. Վասն է՞ր հեծես, ասասցես. Զի բօթ լուայ, եւ գալոց է. եւ բեկցին ամենայն սիրտք, եւ ամենայն ձեռք լքցին, եւ ցամաքեսցի ամենայն մարմին եւ ամենայն շունչ, եւ ամենայն երանք ապականեսցին գիջութեամբ՝՝. ահաւասիկ գայ եւ եղիցի, ասէ Տէր Տէր Աստուած՝՝։
Եւ իբրեւ լուաք մեք, զարհուրեցաք սրտիւք մերովք, եւ ոչ եւս գոյ շունչ յումեք ի մէնջ յերեսաց ձերոց. զի Տէր Աստուած ձեր, նա է Աստուած յերկինս ի վեր եւ յերկիր ի խոնարհ։