13 Եւ զի՞նչ է, ապրիցի՞ ազգն. ոչ եղիցի՝՝, ասէ Տէր Տէր։
Զի չարք յանհնարին մահու կորիցեն. այլ արդարք ծաղր լինին, զի մատնին ի ձեռս ամպարշտի։
Զի ահա մեղաւորք լարեցին զաղեղունս իւրեանց, պատրաստ արարին զնետս ի կապարճս, ձգել ընդ խաւար այնոցիկ ոյք ուղիղ են սրտիւք։
զի սպանցես զսպանումն՝ սրեաց, ջինջ լեր, պատրաստեաց ի հաշումն, կոտորեա, արհամարհեա. որդեակ իմ, յապաւեա զամենայն ծառ։
Ձայն առ, ճիչ բարձ, որդի մարդոյ. զի եկն եհաս այն ի վերայ ժողովրդեան իմոյ, եւ ի վերայ իշխանացն Իսրայելի. պանդուխտք եղիցին, քանզի եհաս սուրն՝՝ ի վերայ ժողովրդեան իմոյ. վասն այնորիկ ծափս հար ձեռամբ քով, զի արդարացաւ։
Եւ դու, որդի մարդոյ, մարգարեաց, ծափս հար ձեռամբ. կրկնեա զսուրն, զի երրորդ սուրն վիրաւորաց է. սուր վիրաւորացն սաստկացեալ է, եւ զարհուրեցուսցէ զնոսա.
Եւ դու, պիղծ եւ անօրէն իշխանդ Իսրայելի, որոյ եկեալ է օր վախճանի ի ժամանակի անիրաւութեան,
զի մեծաւ հանդիսիւ նեղութեան՝ առաւելութիւն խնդութեանն նոցա, եւ ծանր աղքատութիւնն նոցա առաւել եղեւ ի մեծութիւն առատութեան նոցա։