Եւ դու, որդի մարդոյ, արա դու քեզ հանդերձ գերութեան, եւ վարեաց ի գերութիւն զաւուրս առաջի նոցա, եւ գերեսջիր ի տեղւոջէ քումմէ յայլ տեղի առաջի դոցա, զի տեսցեն. քանզի տուն դառնացողաց են։
Եւ անօրէնն եթէ դարձցի յամենայն անօրէնութեանց իւրոց զոր արար, եւ պահիցէ զամենայն պատուիրանս իմ, եւ արասցէ արդարութիւն եւ ողորմութիւն, կելով կեցցէ, եւ մի՛ մեռանիցի։
Եւ դու, որդի մարդոյ, ասա ցորդիս ժողովրդեան քո. Արդարութիւն արդարոյն ոչ փրկեսցէ զնա՝ յաւուր յորում մոլորեսցի, եւ անօրէնութիւն անօրինին ոչ չարչարեսցէ զնա՝ յաւուր յորում դառնայցէ յամենայն անօրէնութենէ՝՝ իւրմէ. եւ արդարն ոչ կարասցէ ապրել յաւուր մեղաց իւրոց։