2 Որդի մարդոյ, պատմեա պատմութիւն, եւ խօսեաց առակ առ տունդ Իսրայելի,
Եւ եղեւ բան Տեառն առ իս եւ ասէ.
Եւ ասեմ. Քաւ լիցի, Տէր Տէր։ Նոքա ասեն ցիս. Ո՞չ ապաքէն առակ է այդ որ ասիդ։
Եւ ծանիցէ ամենայն մարմին թէ ես Տէր մերկացի զվաղակաւորն իմ ի պատենից իւրոց, եւ անդրէն ոչ եւս դարձցի։
Յօրէ յայնմանէ՝՝ առակեսցես տանն դառնացողաց զառակս զայս, եւ ասասցես ցնոսա. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Կառո զկաթսայդ, կառո, եւ արկցես ի դմա ջուր։
Եւ խօսեցայ ընդ մարգարէսն եւ ես տեսիլս յաճախեցի, եւ ի ձեռն մարգարէից նմանեցայց։
Եթէ ոչ Գաղաադ էր, ապա սուտ էին ի Գաղգաղա իշխանքն որ զոհէին. եւ սեղանք նոցա իբրեւ զկրայս ի կորդ՝՝ ագարակի։
զի լցցի ասացեալն ի մարգարէէն. Բացից առակօք զբերան իմ, բղխեցից զծածկեալսն ի սկզբանէ աշխարհի։
Այժմ տեսանեմք իբրեւ ընդ հայելի օրինակաւ, այլ յայնժամ՝ դէմ յանդիման. այժմ խելամուտ եմ փոքր ի շատէ, այլ յայնժամ գիտացից, որպէս եւ նայն ծանեաւ զիս։