Ի ժամանակին յայնմիկ ասասցես ցժողովուրդդ ցայդ եւ ցԵրուսաղէմ. Այս մոլորութեան յանապատի. ճանապարհ՝՝ դստեր ժողովրդեան իմոյ՝ ոչ ի մաքրութիւն եւ ոչ ի սրբութիւն։
Քանզի նա ի մէջ եղբարց զատուսցէ՝՝, ածցէ ի վերայ նորա Տէր հողմ խորշակի յանապատէ, եւ ցամաքեցուսցէ զերակս նորա, եւ աւերեսցէ զաղբեւրս նորա, սա ցամաքեցուսցէ զերկիր նորա եւ զամենայն անօթս նորա ցանկալիս՝՝։
Եւ տեսեալ թզենի մի ի վերայ ճանապարհին՝ եկն ի նա, եւ ոչինչ եգիտ ի նմա, բայց միայն տերեւ. եւ ասէ ցնա. Մի՛ այսուհետեւ ի քէն պտուղ եղիցի յաւիտեան։ Եւ առ ժամայն չորացաւ թզենին։