57 մինչչեւ յայտնեալ էին չարիքն քո որպէս այժմդ, նախատ եղեր դստերացն Ասորւոց, եւ ամենեցուն որ շուրջ զնովաւ էին, դստերք այլազգեաց, եւ պատեալ շուրջ զքեւ՝՝։
Եւ եղեւ յաւուրս Աքազու Յովաթամայ, որդւոյ Ոզիայ, թագաւորին Հրէաստանի, ել Ռասիմ արքայ Արամայ, եւ Փակէէ որդի Ռովմեղայ արքայի Իսրայելի ի վերայ Երուսաղեմի, տալ ընդ նմա պատերազմ. եւ ոչ կարացին պաշարել զնա՝՝։
Արդ ես ձգեցից զձեռն իմ ի վերայ քո եւ բարձից զիրաւունս քո, եւ մատնեցից զքեզ ի ձեռս ատելեաց քոց՝ դստերաց այլազգեացն, որք թիւրէին զքեզ ի ճանապարհէ քումմէ՝՝։
Զուր հեղեր, թաթաւեցար, եւ ի խորհուրդսն քո զոր խորհեցար՝՝ պղծեցար, եւ մերձեցուցեր զաւուրս քո, եւ ածեր զժամանակ ամաց քոց՝՝. վասն այնորիկ ետու զքեզ ի նախատինս ազգաց, եւ յայպն ամենայն աշխարհաց։
Եւ եղիցես հեծեծելի եւ եղկելի, ծաղր եւ երեւոյթ ի մէջ ազգացն որ շուրջ զքեւ իցեն, յառնել ինձ ի քեզ դատաստանս բարկութեամբ եւ սրտմտութեամբ եւ վրէժխնդրութեամբ ցասման. ես Տէր խօսեցայ։
Եւ եղեւ Հոգի Աստուծոյ ի վերայ նորա եւ՝՝ ամբարձեալ զառակս իւր ասէ. Ի Միջագետաց կոչեաց զիս Բաղակ արքայ Մովաբացւոց, ի լերանցն արեւելից, եւ ասէ. Եկ նզովեա դու ինձ զՅակոբ, եւ եկ անէծ ինձ զԻսրայէլ։
Այսուհետեւ մի՛ յառաջ քան զժամանակն դատիք, մինչեւ եկեսցէ Տէր, որ լուսաւոր առնիցէ զգաղտնիս խաւարի, եւ յայտնիցէ զխորհուրդս սրտից. եւ ապա իւրաքանչիւր գովութիւն եղիցի յԱստուծոյ։