Եւ իբրեւ յանգ ելանէին աւուրք խրախութեանն, առաքէր Յոբ եւ սրբէր զնոսա. յարուցեալ ընդ առաւօտս մատուցանէր վասն նոցա զոհս ըստ թուոյ նոցա, եւ զուարակ մի վասն մեղաց՝ ընդ որդւոց նոցա.՝՝ քանզի ասէր Յոբ, թէ՝ Գուցէ որդիքն իմ ի միտս իւրեանց իմացան չարութիւն զԱստուծոյ. այսպէս առնէր Յոբ զամենայն աւուրս նոցա։
Ոչ օգնեսցեն ինչք յաւուր բարկութեան, այլ արդարութիւն փրկէ ի մահուանէ։ Մեռաւ արդար՝ եւ եթող զղջումն յոյժ. յանդուգն եւ ոտնհարութեամբ լինի կորուստ ամպարշտաց։՝՝
Եւ դու մի՛ կար յաղօթս վասն ժողովրդեանդ այդորիկ, եւ մի՛ աղաչեր վասն դոցա խնդրուածովք եւ պաղատիր. զի ոչ լսեմ ի ժամանակի յորում կարդասցեն առ իս, ի ժամանակի չարեաց իւրեանց։
Եւ դու մի՛ կար յաղօթս ի վերայ ժողովրդեանդ այդորիկ, եւ մի՛ խնդրեր ի վերայ դոցա ողորմութիւն, եւ մի՛ աղաչեր, եւ մի՛ անկանիր առաջի իմ վասն դոցա. զի ոչ լսեմ քեզ։
եւ այն արք՝՝ ի միջի նորա իցեն, կենդանի եմ ես, ասէ Ադոնայի Տէր, եթէ իցէ ուստերք նոցա եւ դստերք ապրեսցին. այլ ինքեանք ապրեսցին, եւ երկիրն եղիցի ի սատակումն։
եւ Նոյ եւ Դանիէլ եւ Յոբ ի միջի նորա իցեն, կենդանի եմ ես, ասէ Ադոնայի Տէր, եթէ իցէ ուստերք եւ դստերք նոցա մնասցեն. այլ նոքա արդարութեամբ իւրեանց զանձինս իւրեանց ապրեցուսցեն։
Անձն որ մեղիցէ, նոյն եւ մեռցի. եւ որդի զհօր մեղս մի՛ առցէ, եւ մի՛ հայր առցէ զանիրաւութիւնս որդւոյ իւրոյ. արդարութիւն արդարոյն ի վերայ նորին եղիցի, եւ անօրէնութիւն անօրինին ի վերայ նորին եղիցի։
Իսկ եթէ դու զգուշացուցանիցես անօրինին, եւ նա ոչ դարձցի յանօրէնութենէ իւրմէ եւ ի ճանապարհէ իւրմէ, անօրէնն այն յանօրէնութեան իւրում մեռցի, եւ դու զանձն քո ապրեցուսցես։