Ի վերայ մարգարէից բեկաւ սիրտ իմ յիս, շարժեցան ամենայն ոսկերք իմ. եւ եղէ իբրեւ զայր մի աղճատեալ, եւ իբրեւ զայր մի չարալլուկ ի գինւոյ, յերեսաց Տեառն, եւ յերեսաց մեծվայելչութեան փառաց՝՝ նորա։
Մարգարէքն տեսին քեզ տեսիլս զուր տարապարտուց եւ անօգուտ. եւ ոչ յայտնեցին քեզ զանիրաւութիւնս քո, զի դարձ լիցի քեզ ի գերութենէ քումմէ. այլ պատմեցին քեզ առեղծուածս սնոտի, եւ մերժումն ի տեղւոջէ իւրմէ։
եւ ասասցես. Այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր. Վա՜յ այնոցիկ որ կարեն կարկատեն զբարձկնեարդ ի ներքոյ ամենայն արմկան ձեռին, եւ առնեն գլխադիրս գլխոյ ամենայն հասակաց՝ թիւրել զանձինս. զի թիւրեցան անձինք ժողովրդեան իմոյ, եւ ապշեցուցանէին զանձինս.